Kościół

Parafię erygowano w Oszczowie w roku 1468. Akt erekcyjny, sporządzony w dniu 8 VII 1468 roku określał fundatorów parafii i ich zobowiązania. Byli to: Krystyn Żądło z Oszczowa (Sędzia Generalny Ziemi Bełzkiej), Jan z Honiatyna, Mikołaj z Oskierczyc, Jan z Horoszczyc i Bielawa z Rulikowa. Krystyn z Oszczowa dał plac pod budowę kościoła i zabudowań plebanii, pozostali zaś ufundowali pożytki i dziesięciny dla kapłanów. Oryginał aktu, podpisanego przy obecności świadków: Jana z Górki (notariusza publicznego), Ścibora Rogali z Wereszyna, Sasina z Horoszczyc, Jana z Mianowic, Błażeja z Wojsławic i wielu innych, został złożony w archiwach grodzkich miasta Bełz.

Pierwszy kościół parafialny pod wezwaniem Św. Leonarda i Św. Barbary powstał w roku 1472. W granicach parafii znajdowały się wsie:Oszczów, Horoszczyce, Suszów, Poturzyn, Honiatyn, a również teren dzisiejszej parafii w Dołhobyczowie. Parafia oszczowska należała wtedy dodiecezji chełmskiej i wchodziła w skład dekanatu bełzkiego. W roku 1746 postawiono obok drewnianą dzwonnicę. Budowie kościoła murowanego przeszkodził pierwszy rozbiór Polski, chociaż zgromadzono znaczną ilość cegły. W roku 1774 wymurowano tylko skarbiec kościelny, który chronił (według ustnych przekazów mieszkańców Oszczowa) bezcenne, zabytkowe sprzęty i relikwie.

Z terenem parafii wiążą się znane w kulturze polskiej nazwiska: ojciec Bolesława Prusa był rządcą w majątku Żabcze, majątek Poturzyn należał do Tytusa Wojciechowskiego, z którym przyjaźnił się Fryderyk Chopin. Wielki kompozytor bywał tu w r. 1830 i podobno grywał na kościelnych organach.

W czasie II wojny światowej, wskutek akcji eksterminacyjnych okupantów i działalności oddziałów UPA liczebność parafian znacząco spadła. W dniu 17 marca 1944 r. Ukraińcy zamordowali w Domu Ludowym 24 polskich mieszkańców Oszczowa i spalili kościół. Z tego powodu bp Stefan Wyszyński w r. 1948 przeniósł siedzibę parafii do Dołhobyczowa. Odtąd nosiła ona nazwę Dołhobyczów-Oszczów.

Odbudowany ze zniszczeń (na fundamentach spalonej świątyni) w latach 1950-1953, jednonawowy, drewniany kościół w Oszczowie stał się kościołem filialnym. W r. 1963 rektorem kościoła został ks. Bronisław Kijańczuk. Stopniowo Oszczów zdobywał samodzielność jako ośrodek duszpasterski, zaczęto tutaj prowadzić oddzielne księgi parafialne. Ponowne erygowanie parafii w Oszczowie nastąpiło 26 maja 1977 r., na mocy dekretu bp. Bolesława Pylaka.

Obok kościoła znajduje się dzwonnica, wybudowana z ofiar parafian w 1971 r. Wiszą tu dwa dzwony, wykonane w 1971 r. w ludwisarni Jana Felczyńskiego w Przemyślu