Pani Izabela Świeżawska- Płatkowska na chwilę w swoich stronach…

Pani Izabela Świeżawska- Płatkowska na chwilę w swoich stronach…

„Kochasz Ty dom, rodzinny dom.

Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły,

Szumem swych lip wtórzy twym snom,

A ciszą swą koi twe łzy?”

Tak pisała w czasie niewoli narodowej w wierszu „ Pieśń o domu” Maria Konopnicka. Czym jest dom? Czy to tylko cztery ściany mniej lub bardziej okazałe, czy raczej bliscy sobie ludzie, którzy zasiadają każdego dnia do stołu i potrafią ze sobą rozmawiać?

Jest jeszcze jedno pojęcie domu- to dom-Ojczyzna. Dom, który łączy wszystkich Polaków. Jesteśmy dumni z bycia Polakami. Ale też każdy z nas nosi w sercu swoją małą Ojczyznę – dla obecnych na spotkaniu jest nią piękna i żyzna ziemia hrubieszowska, nasze miejsca urodzenia, miejsca, gdzie zbudowaliśmy swój dom!

Wiersze pani Izabeli Płatkowskiej zebrane w II tomikach: „Tu gdzie serce czuje” oraz „Ręcznik Haftowany. Rozmowy” nijako zmuszają czytelnika do zastanowienia się nad tym, czym jest dla każdego z nas nasza duża i ta mała Ojczyzna, ile jesteśmy w stanie dla niej uczynić.

Autorka w swoich utworach pokazuje ogromne przywiązanie do ojczystego kraju oraz nostalgię za utraconym domem i krajobrazem rodzinnego dziedzictwa. Nadbużańskie pola, śnieżne zimy i rozkwiecone wiosny są wyrazem tęsknoty za pozostawionym na zawsze rajem dzieciństwa – ziemią Hołubia nad Bugiem, bogatą, malowniczą i piękną.

„ Dzieciństwem było mi Hołubie

Miejsce wyśnione, wymarzone

Rymem i rytmem było lubię

Twe łąki kwietne i zielone”

I chociaż pani Izabela widziała piękne miejsca na ziemi, nic nie jest w stanie równać się z naszym polskim krajobrazem.

Drugi zbiorek wierszy - „Ręcznik haftowany. Rozmowy” to m.in. próba interpretacji trudnych relacji miedzy Polakami a naszymi sąsiadami z Ukrainy. W niezwykle subtelny a jednocześnie zrozumiały sposób wiersze te pokazują, jak ważna jest chęć zrozumienia drugiego człowieka bez względu na granice państwowe, poglądy polityczne, wyznanie czy miejsce zamieszkania.

Dialog i porozumienie to wciąż brakujące elementy w naszej współczesnej rzeczywistości. Wzruszają wiersze skierowane do Boga, z prośbą o dary najprostsze a równocześnie tak bardzo potrzebne każdemu: cierpliwość, zrozumienie, pokora wobec ludzi i Boga, zgoda z samym sobą. Historia ludzkości wciąż się toczy, a człowiek – powtórzmy za autorką wierszy- wciąż szuka własnej Itaki, swego miejsca na Ziemi…

Spotkanie z panią Izabelą Świeżawską – Płatkowską odbyło się 18 kwietnia 2017r. w galerii Gminnej Biblioteki Publicznej w Dołhobyczowie na tle wystawy fotograficznej „21 spojrzeń” Towarzystwa Fotograficznego Ziemi Hrubieszowskiej.

Na spotkanie przybyli: władze Gminy Dołhobyczów, Dyrekcja miejscowej szkoły, pracownicy Warsztatu Terapii Zajęciowej, panie z Koła Gospodyń Wiejskich z Gołębia, członkinie Klubu Plastyka Amatora oraz mieszkańcy Gminy Dołhobyczów.

Korzenie pani Izabeli tkwią w Hołubiu (dzisiejsze Gołębie). Pożoga wojenna zmusiła rodzinę Świeżawskich do opuszczenia swoich włości i po krótkim pobycie u krewnych w Szczawnicy, zostali deportowani do Niemiec na przymusowe roboty. Jako repatriantka pani Izabela wróciła do kraju w 1959r. a swoje rodzinne strony (Gołębie, Kryłów, Dołhobyczów) zaczęła odwiedzać po 1989 roku.

Aby uświetnić spotkanie, przygotowano interpretację głosową wybranych wierszy poetki. Każdy, kto zdecydował się na odczytanie utworu, w ich doborze kierował się sercem i próbą zrozumienia tego, co czuła autorka, pisząc je. Dużą radość sprawił również pani Izabeli występ zespołu śpiewaczego z Gołębia.

Po części oficjalnej, w nieco luźniejszej atmosferze, przy kawie i ciasteczkach pani Izabela chętnie odpowiadała na pytania zebranych. Atmosfera była niezwykle sympatyczna. Na zakończenie zrobiono sobie pamiątkową fotografię. To było naprawdę wzruszające i owocne spotkanie.

Autor tekstu: Maria Sender

Foto: Gminna Biblioteka Publiczna w Dołhobyczowie